Από τη συνέντευξή μου στο Happy Life Magazine

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με τα θέματα που προκύπτουν από την εμμηνόπαυση; Μιλήστε μας για τη δημιουργία του project “Don’t menoPAUSE your life”.

Μέσα από τη δουλειά μου ως σύμβουλος ψυχικής υγείας διαπίστωσα ότι πολλές γυναίκες ηλικίας από 35 ετών έως και 70 ετών ζητούσαν βοήθεια για θέματα που είχαν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: «Φοβίες, άγχος, κατάθλιψη, θυμός, ενοχή και χαμηλή αυτοεκτίμηση». Ενώ το πλαίσιο ζωής τους δεν δικαιολογούσε την ύπαρξη αυτών των συναισθημάτων, εκείνες τα βίωναν με αμείωτη ένταση. Μέσα από τις διηγήσεις τους για το τι πιθανόν προξενούσε αυτές τις καταστάσεις άρχισα να εξερευνώ μαζί τους όλες τις πτυχές της ζωής τους. Κάποια στιγμή φτάσαμε και στη σύνδεση του ορμονικού κύκλου με τα συναισθήματα. Δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβουμε ότι όταν οι ορμόνες άλλαζαν, άλλαζαν και τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές τους. Και ενώ αυτό το γεγονός δεν αποτελεί ιδιαίτερο εύρημα, αυτό που τράβηξε την προσοχή μου ήταν η υποτίμηση των συμπτωμάτων από τα οποία υπέφεραν από πολλούς γιατρούς και επαγγελματίες στοn χώρο της ψυχικής υγείας. Πολλές γυναίκες προσπαθούσαν να ελαχιστοποιήσουν τον αντίκτυπο που είχαν τα συμπτώματα αυτά πάνω τους, αφού δεν έχουν ενημερωθεί επαρκώς για τα θέματα προ-εμμηνόπαυσης, περιεμμηνόπαυσης και μετεμμηνόπαυσης και πίστευαν ότι «είναι στο μυαλό τους».

Το project “Don’t menoPAUSE your life” ή αλλιώς «Μη βάζεις σε ΠΑΥΣΗ τη ζωή σου» δημιουργήθηκε με σκοπό να ενημερώσει για τα θέματα που συνδέονται με την εμμηνόπαυση. Η ενημέρωση αυτή αφορά τόσο τις γυναίκες που βρίσκονται σε σύγχυση, τους συντρόφους και τις οικογένειές τους, όσο και τους επαγγελματίες της υγείας και της ψυχικής υγείας που συνεργάζονται με γυναίκες αλλά και τις επιχειρήσεις μέσω ειδικών σεμιναρίων. Το μήνυμά μας είναι: «Δεν είναι στο μυαλό σου είναι στις ορμόνες σου» και συνεχίζουμε με το να υπενθυμίζουμε ότι οι γυναίκες χρειάζονται προσοχή και φροντίδα ακόμα και όταν ο αναπαραγωγικός τους κύκλος σταματά.

Το συγγραφικό σας έργο αφορά τη διαχείριση της απώλειας. Πόσο σημαντική είναι η συμβουλευτική πένθους;

Η συμβουλευτική πένθους έρχεται να καλύψει ένα κενό που άφησε η επιλογή των ανθρώπων να πενθήσουν «αξιοπρεπώς». Καθώς κλείσαμε τις πόρτες σε συγγενείς και φίλους και αποφασίσαμε ότι το πένθος είναι «ιδιωτική» και μόνο υπόθεση, τα γραφεία και τα ιατρεία των ειδικών γέμισαν με κόσμο.

Υπάρχει μια παροιμία που λέει: «It takes a village» που υπονοεί ότι για να μεγαλώσει ένα παιδί χρειάζεται ένα ολόκληρο χωριό. Το ίδιο πιστεύω και για το πένθος. Χρειάζεται μια ολόκληρη κοινότητα για να στηρίξει έναν άνθρωπο που πενθεί μια σημαντική απώλεια και ο φόβος πολλών ανθρώπων να έρθουν σε επαφή με τα επώδυνα συναισθήματα οδηγεί σε αδιέξοδα και επικίνδυνα μονοπάτια την ψυχή. Στο βιβλίο μου «Πένθος, το Ταξίδι στη Χώρα του Παράδοξου» περιγράφω το πόσο σημαντικό είναι το υποστηρικτικό πλαίσιο των ανθρώπων που πενθούν.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός συμβούλου ψυχικής υγείας και ενός coach;

Για την απάντηση αυτή θα ήθελα να ακολουθήσω πιστά τους επίσημους ορισμούς:

Σύμφωνα με τη Βρετανική Εταιρεία Συμβουλευτικής: «Ο όρος ‘συμβουλευτική’ συμπεριλαμβάνει την εργασία με άτομα και με σχέσεις, η οποία μπορεί να συνδέεται με την ανάπτυξη, την υποστήριξη κρίσεων, να είναι ψυχοθεραπευτική, καθοδηγητική ή να έχει στόχο την επίλυση προβλημάτων… Η συμβουλευτική έχει σκοπό να δίνει στον ‘πελάτη’ μια ευκαιρία να εξερευνήσει, να ανακαλύψει και να αποσαφηνίσει τους τρόπους που θα του παράσχουν μια ζωή πιο ικανοποιητική και δημιουργική.»

Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει ο International Coaching Federation, «το coaching είναι μια συνεργασία ανάμεσα σε έναν coach και σε έναν πελάτη σε μια δημιουργική διαδικασία που προκαλεί τη σκέψη και εμπνέει τον πελάτη να μεγιστοποιήσει προσωπικές και επαγγελματικές δυνατότητες».

Η διαφορά με απλά λόγια είναι ότι στο Coaching έχουμε έναν «πελάτη» και ένα «συγκεκριμένο θέμα» στο οποίο χρειάζεται άμεσα λύσεις από έναν ειδικό στο θέμα αυτό, ενώ στη συμβουλευτική έχουμε έναν «πελάτη» και την «προσωπική του ιστορία» στο σύνολό της και έναν ειδικό που είναι εκπαιδευμένος κατάλληλα να συνοδεύσει τον πελάτη, ώστε να κατανοήσει αυτήν την ιστορία με άλλον τρόπο.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Τα επαγγελματικά μου σχέδια εστιάζονται στο project για την εμμηνόπαυση με ιδιαίτερη έμφαση στην ενημέρωση των επιχειρήσεων για την αξία του εμμηνοπαυσιακού προσωπικού. Τα προσωπικά μου σχέδια μου αφορούν τη συγγραφή ενός παιδικού παραμυθιού, ένα ταξίδι ζωής με τη μοτοσυκλέτα που τόσο αγαπώ και να ξεκινήσω (επιτέλους) τον ακτιβισμό σε σχέση με τoν vegan τρόπο ζωής.

Πώς μπορούμε να επικοινωνούμε καλύτερα με τον εαυτό μας;

Μέσα από τα συναισθήματά μας. Ο πιο απλός και συνάμα ο πιο δύσκολος τρόπος είναι αυτός. Έχοντας ως πυξίδα τα συναισθήματα μας μπορούμε να κατανοήσουμε και να αξιολογήσουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και δια μέσω της λογικής να πάρουμε τις κατάλληλες αποφάσεις.

Ποιο είναι το motto σας;

Το μότο που με αντιπροσωπεύει είναι το «Μόνο για σήμερα». Πιστεύω ότι η εστίαση στο παρόν με κρατά συνδεδεμένη με τη ζωή χωρίς να μου στερεί τη δυνατότητα να κάνω σχέδια για το μέλλον. Ταυτόχρονα αφαιρεί το περιττό άγχος, που δημιουργεί η προσπάθεια του μυαλού να ελέγξει και να διαχειριστεί έναν χρόνο που ουσιαστικά δεν υπάρχει.

Τι σας κινητοποιεί δημιουργικά όλα αυτά τα χρόνια;

Αυτό που με κινητοποιεί είναι μάλλον είναι η ματαιοδοξία. Έχω την επιθυμία να αφήσω «κάτι πίσω μου». Δια μέσω του έργου μου επιθυμώ να βοηθήσω όσους επιθυμούν να βοηθηθούν. Και η κρυφή μου επιθυμία: «Να με θυμούνται γι’ αυτό»

Τι θαυμάζετε περισσότερο στους ανθρώπους;

Αυτό που θαυμάζω περισσότερο στους ανθρώπους είναι η ικανότητά τους να ξεπερνούν τις δυσκολίες τους. Είχα τη χαρά και την τιμή να συνοδεύσω πολλούς ανθρώπους στις δύσκολες διαδρομές τους. Ανθρώπους που είχαν επώδυνες ή ακόμα και τραυματικές εμπειρίες και αποφάσισαν να στηρίξουν τον εαυτό τους, να ζητήσουν βοήθεια και να αλλάξουν εκ θεμελίων τη ζωή τους. Τους βλέπω να μεταμορφώνονται, όταν τους δίνεται ο χώρος και ο χρόνος, και δεν παύει ποτέ αυτό το θαύμα να με αφήνει έκθαμβη.

Τι θεωρείτε ότι φέρνει ισορροπία στον άνθρωπο;

Η ισορροπία ενός ανθρώπου εξαρτάται από το πώς θα μοιράσει, θα επενδύσει ή θα ξοδέψει τον χρόνο του. Αν θα αφιερώσει αυτόν τον χρόνο σε έναν μόνο τομέα ή σε περισσότερους. Καθώς η ισορροπία εξορισμού είναι ευαίσθητη και εύκολα βάλλεται, θεωρώ ότι η ίδια η προσπάθεια γι’ αυτήν είναι το ζητούμενο και όχι το αποτέλεσμά της.

Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο;

«Περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα». Η λαϊκή αυτή ρήση έχει όλη τη σοφία που χρειάζεται, ώστε να δούμε ότι αυτό που καθιστά κάποιον ευτυχισμένο είναι απλά το να κοιτάξει μέσα του και να συντονιστεί με τις επιταγές της ψυχής του. Η ευτυχία ενός ανθρώπου δεν είναι απλά η ικανοποίηση των αναγκών του. Συνδέεται άμεσα με τις έννοιες «ευγνωμοσύνη», «γνησιότητα» και «εξεύρεση νοήματος». Όλα αυτά έχουν αυστηρά προσωπικό χαρακτήρα.

Τι φοβάστε περισσότερο;

Φοβάμαι μια εκδοχή ενός μέλλοντος, όπου οι άνθρωποι (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου) θα φοβούνται να μιλήσουν. Φοβάμαι την ιδέα ανθρώπων, που υποφέρουν καταδικασμένοι στη σιωπή λόγω του φύλου τους, της φυλής τους, της σεξουαλικότητάς τους, των ιδεών τους. Φοβάμαι, επίσης, την άγνοια σε θέματα που άπτονται του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων των ζώων και των πόρων της γης.

Τι είναι χαρούμενη ζωή για εσάς;

Για μένα μια χαρούμενη ζωή είναι μια ζωή στην οποία δεν απουσιάζω από αυτήν. Μια ζωή, που παρόλο που δεν ελέγχω το τι θα μου φέρει, θα συντονίζομαι με τη ροή της και κάνω σε καθημερινή βάση το καλύτερο που μπορώ.

Έχεις μια γεμάτη ζωή όταν…

…όταν μπορώ και αντέχω τους κλυδωνισμούς και τις ευκαιρίες που φέρνει στον δρόμο μου. Η ζωή μου γεμίζει, όταν ανοίγω την πόρτα σε αυτήν και δεν αρνούμαι τις προ(σ)κλήσεις της.

Πόση σημασία έχουν τα υλικά αγαθά για μια ευτυχισμένη ζωή;

Ένα σπίτι, ένα πιάτο φαγητό, ζέστη τον χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι, κάποιες απολαβές που να επιτρέπουν στους ανθρώπους να πραγματοποιούν τα όνειρά τους… Τα υλικά αγαθά είναι η βάση που θα μου επιτρέψει να κάνω επιλογές για μια ευτυχισμένη ζωή.

Καλοσύνη για εσάς είναι…

Η καλοσύνη εμπεριέχει πολλά χαρακτηριστικά. Για αρχή σημαίνει να φέρομαι καλοπροαίρετα. Να έχω σεβασμό προς όλες τις μορφές ζωής. Να φέρομαι με γενναιοδωρία και να βλέπω μέσα από τα μάτια της συμπόνιας. Είναι σημαντικό να προσθέσω ότι για να μπορέσω να δράσω με τους παραπάνω τρόπους χρειάζεται να έχω μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον, που έστω και επαρκώς ενδιαφέρθηκε για την ικανοποίηση των αναγκών μου.

https://happylifemag.com/nancy-psimenatou/